تحلیل و ارزیابی کیفیت پیاده راه های شهری با تاکید بر آسایش عابرین پیاده (نمونه موردی: پیاده راه عرفان (حافظیه) شیراز)

پیاده رویی قدیمی ترین شکل حرکت انسان در فضاست و در همه اعصار این ویژگی مورد نظر بوده است. این حق اولیه معمولا در اماکنی پراهمیت­تر می­شود ه جاذبه­هایی برای بازدید و لذت بردن وجود داشته باشد خواه جنبه تاریخی تمدنی داشته باشند و خواه مفرح انسان باشند. از این رو توجه به پیاده راه ها، تقویت و ایجاد آنها در شهرهایی با امکانات بالقوه و بالفعل طبیعی و تاریخی امری است واجب و در خور توجه، بنابراین هدف این پزوهش ارزیابی پیاده راه تازه تاسیس (عرفان) حافظیه در شهر شیراز می باشد. تحقیق حاضر تحیلیل – توصیفی است و از حیث هدف کاربری می باشد. ابزارهای بکارگرفته شده در این تحقیق مطلاعات اسنادی –کتابخانه ای و مشاهدات میدانی در کنار استفاده از پرسشنامه با سوالات باز و مصاحبه می باشد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که رضایت نسبتا بالایی از این محور به لحاظ ماهیتی وجود دارد(نباید فراموش کرد که این رضایتمندی بیشتر به خاطر وجود کاربری های موجود و هویت بخش در محور است (آرامگه حافظیه، ادارات دولتی، فضای سبز موجود در کنار محور در غالب بوستان و پارک و .. )). اما از حیث سنجش کیفیت مولفه­های تشکیل دهنده این پیاده راه در سطح نازلی قرار دارد و تقریبا یک نارضایتی از تسهیلات موجود در محور (مبلمان، عدم وجود کابری های خدماتی کوچک مقیاس و ..) چه از نظر ساکنین و چه از نظر گردشگران وجود دارد که می بایست طی یک برنامه مدون و مشخص تقویت شوند.